Piotr Janusz Tomasz

10 kwietnia mija dokładnie 14 lat od katastrofy smoleńskiej. W jaki sposób doszło do tej tragedii? Nastąpiła na skutek błędu człowieka? A może był to przygotowany z zimną krwią zamach? Teorii jest oczywiście wiele. Wszystkie one opierają się jednak na domniemaniach. Stąd narracja zmienia się wraz z ekipami rządzącymi. Interesujący jest fakt, że w rozwikłaniu tej zagadki nie pomogły Polsce państwa sojusznicze, z USA i Niemcami na czele. Oczywiście niektórzy Polacy wciąż pamiętają o 10.04.2010. Na tej mapie nie ma jednak obecnie powiatu złotowskiego. W tym dniu brak bowiem jakichkolwiek uroczystości. W tym kontekście warto przypomnieć, że w latach 2010-2015 było ich względnie dużo. Był wyjazd na pogrzeb Pary Prezydenckiej do Krakowa. Były Msze święte w regionie. Były wyjazdy do Warszawy i Piły na uroczystości rocznicowe (m.in. prywatnymi samochodami). Było upamiętnienie osób, które zginęły w katastrofie smoleńskiej i były związane z naszym regionem (przykładem tablica poświęcona Marii Kaczyńskiej w Złotowie). Co się zatem zmieniło? Są nowe władze PiS. Mowa m.in. o ludziach, którzy jeszcze w 2014 roku startowali w wyborach z list Platformy Obywatelskiej. Później, po wygranych przez PiS wyborach, znaleźli się stopniowo na czele prawicy. Tu wypada spuścić zasłonę milczenia. Finał jest taki, że nie będzie uroczystości rocznicowych w naszym regionie. Sięgamy zatem do historii z lat 2010-2015. Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji, na której nie ma obecnych liderów prawicy (Karol Godlewski, Dorota Banaś). Są za to ludzie, którzy coś w regionie robili nie tylko dla upamiętnienia Ofiar katastrofy z 10.04.2010.

Wielkanoc to czas, w którym zawsze przywoływana jest jedna z najbardziej charakterystycznych scen z Nowego Testamentu. Obok Jezusa pojawia się w niej Barabasz, który na skutek werdyktu tłumu, unika śmierci przez ukrzyżowanie. Co wtedy czuł? Na to pytanie zapewne znał odpowiedź Jan Pankowski, który uciekł sprzed plutonu egzekucyjnego. Historia ta wydarzyła się ponad 80 lat temu w pobliżu Górki Klasztornej.

Morderstwo wójta Szczepańskiego i jego żony wstrząsnęło powiatem złotowskim blisko 80 lat temu. Domniemani sprawcy zostali osądzeni. Społeczeństwo otrzymało zaś oficjalną wersję zdarzeń, która powielana jest także współcześnie. Przykładem przedstawienie "Projekt: Dekalog czyli folwarczne imaginarium", które kilka lat temu wystawiono w Zakrzewie. Tymczasem istnieją uzasadnione wątpliwości w tej sprawie. Kto zatem zamordował małżeństwo Szczepańskich?

Przed wojną ludzie tłumnie chodzili do kina na film „Pani minister tańczy”. To opowieść o „operetkowym państwie”, w którym główna bohaterka wprowadza drastyczne reformy, w tym prohibicję. Współcześnie oglądamy remake tego dzieła (w formie reality show), choć pod nieco zmienionym tytułem. Ostatnio pojawiła się bowiem lawina dziwacznych pomysłów, którym firmuje Ministerstwo Edukacji Narodowej. To tragikomedia. Groteskowe jest na przykład to, że od części z tych propozycji odcina się publicznie Barbara Nowacka, która kieruje tym resortem. Stąd remake nosi tytuł „Pani minister się wije”. Niestety to nie tylko komedia. W tym filmie są bowiem również wątki tragiczne. Mowa o rugowaniu patriotyzmu z programu nauczania, ograniczaniu lekcji religii (co ma znieczulić młodzież na zachowania etyczne) oraz planowanej „seksualizacji” młodzieży (w co zaangażowane są też inne resorty).

Zbliżają się Pilskie Dni Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Z tej okazji ukazuje się m.in. Zeszyt Historyczny. Zawarte są w nim dzieje osób, które walczyły na rzecz niepodległości Polski. W tym roku pojawi się m.in. biogram ppor. Mariana Dąbrowskiego, który przez kilkadziesiąt lat mieszkał we wsi Górzna koło Złotowa. Zachęcamy do zakupy. Pieniądze z tego tytułu przeznaczane są na organizację Pilskich Dni Pamięci Żołnierzy Wyklętych.

31 stycznia 1945 roku „Armia Berlinga”, wchodząca w skład 1. Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej, zajęła Złotów. Miasto zostało wcześniej opuszczone przez jednostki podległe niemieckiej armii. Dzień ten przez lata obchodzono jako rocznicę tzw. „wyzwolenia”. Obecnie termin ten zastąpiono sformułowaniem „powrót do Macierzy”. Jest to wielce dyskusyjne określenie, bo przecież polskie tereny znalazły się w wyniku działań wojennych pod zwierzchnością Związku Sowieckiego. Towarzyszył temu komunistyczny terror. Równolegle z nim rozwijały się kariery osób, które włączyły się w budowę tego totalitarnego systemu. Mowa tu m.in. o wysokich aparatczykach Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Muzeum Ziemi Złotowskiej zaprasza na spotkanie z jednym z nich.

Adam Sznejfeld, senator wybrany z naszego okręgu wyborczego, wysłał niedawno pismo do premiera Donalda Tuska. Domaga się w nim karania za tzw. „mowę nienawiści” i ścigania takich przypadków z urzędu. Ponadto wprowadzenia „rozszerzonej ustawowej definicji mowy nienawiści”. Zapewne szef rządu jeszcze nie zdążył na niego odpowiedzieć, a już sędzia Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe skazał jednego z członków Fundacji Pro-Prawo do Życia na rok ograniczenia wolności i zapłatę nawiązki w wysokości 15 tys. zł, mimo że ten przytoczył publicznie tylko to, co przeczytał w zachodnich czasopismach medycznych. W jakim kierunku to wszystko pójdzie? Odpowiedź przynosi historia. Sięgnijmy zatem do czasów, w których m.in. ojciec eurodeputowanego Włodzimierza Cimoszewicza (Koalicja Europejska PO PSL SLD .N Zieloni) i brat Adama Michnika budowali na ziemiach polskich komunistyczny totalitaryzm. Jak wówczas wyglądała walka z mową nienawiści?

Aleksander Kwaśniewski, mimo że w trakcie swojej prezydentury zaliczył dziesiątki wpadek, wciąż pozuje na autorytet. Co więcej, może liczyć na grono pomocników, które będzie utwierdzać go w tym przekonaniu. Jednym z takich narzędzi są zaproszenia do komentowania bieżących wydarzeń politycznych w mediach. Przykładem wywiad dla Wirtualnej Polski z 13.01.2024 r. Eksprezydent Kwaśniewski stwierdził w nim, że ostatnie działania Prezydenta Dudy wpływają nie tylko negatywnie na teraźniejszość, ale osłabiają również autorytet kolejnych prezydentów.

Gmach złotowskiego ratusza ma również swoją czarną historię. Na przykład nieznana jest dokładna liczba osób, które straciły w nim życie w okresie stalinizmu. Takie przypadki z pewnością jednak miały miejsce. Dowodzi tego chociażby zabójstwo ciężarnej kobiety i jej męża w 1946 roku. Sprawcą zbrodniczego czynu był funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa w Złotowie.

Komedia B. Wildera "Pół żartem, pół serio" uchodzi za jedną z najlepszych komedii w historii kina. Głównymi bohaterami filmu są dwaj bezrobotni muzycy, którzy przebierają się za kobiety i przyłączają do damskiego zespołu jazzowego. W te role wcielili się Jack Lemmon (Jerry ) i Tony Curtis (Joe). Panowie nie są oczywiście transwestytami. Szukają ich bezwzględni gangsterzy i jest to jedynie kamuflaż. Jerry i Joe byli bowiem przypadkowymi świadkami porachunków mafijnych w Dzień Świętego Walentego. Ta krwawa scena nawiązywała do autentycznego wydarzenia z 1929 roku, w którym swój epizod zapisał m.in. gangster rodem z Krajenki.